Planeta HABA [3/5]: Po skarby, gotowi, start! (Auf die Schätze, fertig, los!)

W grze Auf die Schätze, fertig, los! (Po skarby, gotowi, start!) tura każdego z graczy trwa co najwyżej tyle czasu, ile potrzeba aby przesypał się piasek w malutkiej klepsydrze. Mały poszukiwacz odkrywa kolejne karty i rozwiązuje przedstawione na nich zadania. Po rozwiązaniu zadania, odkłada przed sobą zawierającą je kartę, zdobywając w ten sposób wskazaną w dolnym lewym rogu ilość złotych monet. Może potem od razu odkryć nową kartę i zmierzyć się z następnym poleceniem lub spasować. A spasować w odpowiednim momencie to w tej grze taka sama sztuka, jak rozwiązanie możliwie największej liczby zadań w ograniczonym czasie – kto przeceni swoje możliwości i zdolności, to znaczy nie zmieści się z ostatnim odkrytym zadaniem w czasie tury, traci wszystkie zdobyte dotąd w trakcie jej trwania karty. Grę wygrywa ten, kto po trzech rundach zbierze najwięcej złotych monet, za rozwiązane przez siebie zadania.

W Auf die Schätze, fertig, los! znajdziemy 7 różnych rodzajów zadań na w sumie 120 kartach, a konkretnie:

My z naszymi przedszkolakami zaczęliśmy od razu z kompletną talią – trochę ze względu na moje ograniczone ostatnio możliwości czasowe, a trochę dlatego, że chciałem sprawdzić, czy autor i wydawnictwo nie przesadzili, tzn. czy gra nie jest jednak nieco zbyt trudna jak na grę dla dzieci. I z ulgą mogę dziś napisać, że za trudna nie jest – już po jednej, dwóch rozgrywkach dzieciaki bez żadnej podpowiedzi ze strony dorosłych sprawnie identyfikowały zadanie zilustrowane na karcie. Z powodu różnorodności kart zatem większych przestojów w grze nie było. Paradoksalnie spowalnia grę raczej element, który powinien ją dynamizować – tzn. klepsydra. Gdy mniej odważne dziecko spasuje zbyt wcześnie, nie pozostaje nic innego jak odczekać chwilkę, aż czas przeznaczony na turę tego dziecka minie. O tym, że dzieciaki żądne kolejnych punktów są raczej niecierpliwe, nie muszę chyba wspominać. Problemowi można w jakiś sposób zaradzić, dopingując gracza, który chce spasować zbyt szybko. Mogą to zrobić same dzieci, a jeszcze lepiej, gdy nad przebiegiem tur graczy czuwa dorosły.

W ocenie pani Joli, nauczycielki tej grupy sześciolatków, których grze się przyglądałem, Auf die Schätze, fertig, los! w świetny sposób wspiera rozwój dziecka, szczególnie koordynację ruchową i orientację we własnym ciele (Zwierzęca pantomima), koordynację oko-ręka (Przestaw zwierzęta) oraz refleks (Chwyć zwierzę). Przy okazji dzieci ćwiczą też rozpoznawanie kolorów i odtwarzanie wzorów (Zbuduj wieżę) oraz rozpoznawanie symboli obrazkowych i liczbowych (Przestaw zwierzęta, Rzuty kostką). Dziecko uczy się w najbardziej wydajny i przyjemny dla niego sposób – to znaczy bawiąc się.

Na koniec kilka słów komentarza na temat wykonania gry. Tutaj grze nic w zasadzie zarzucić nie można. Ładne, czytelne, optymistyczne i wzbudzające ciekawość dziecka ilustracje oraz dobrej jakości materiały to w grach wydawnictwa HABA właściwie standard. Poza plastikową klepsydrą wszystkie elementy gry wykonano z kartonu i drewna. Wszystko jest pomyślane jakby konkretnie pod rączkę i oko dziecka. Drewniane zwierzęta i klocki ładnie i jednoznacznie pomalowane i wystarczająco duże. Poręczne i czytelne karty. Z tymi ostatnimi jest niestety zwyczajny problem, tzn. w przeciwieństwie do pozostałych elementów gry nie będą takie trwałe. Z jednej strony dobrze, że karty są tak dużych rozmiarów, dzięki temu dziecko łatwiej odczyta ilustrację, z drugiej jednak w tej grze dziecko działa pod presją czasu, nie ma więc co wymagać od niego ostrożnego obchodzenia się z kartami. Te w nieprawnych rączkach siłą rzeczy się pogniotą. Dlatego, jeśli ktoś z Was chciałby w przyszłości odsprzedać zakupione Auf die Schätze, fertig, los! i w ten sposób odzyskać część pieniędzy zainwestowanych w grę, powinien sam odkrywać karty dla młodszych graczy.

Zresztą nie bardzo wyobrażam sobie rozgrywanie tak bardzo dynamicznej i emocjonującej gry bez obecności przy stole osoby dorosłej. Jak przy wielu grach edukacyjnych i rozwojowych, także i tutaj nie ma się co nastawiać, że „kupię, a bawić się będzie samo”. Auf die Schätze, fertig, los! jest dla mnie przykładem gry, która – przy całym swoim sympatycznym pomyśle na dobrą zabawę – wręcz wymaga osoby, która by pilnowała przebiegu gry, przestrzegania jej zasad, motywowała małych graczy, a na koniec wreszcie… podliczyła ilość złotych monet na zdobytych przez nich kartach zadań.

ocena ogólna: 8/10

Autor Auf die Schätze, fertig, los!, Roberto Fraga, ma już w swojej karierze wiele udanych tytułów, w tym sporo gier dla dzieci i gier rodzinnych. Na naszym blogu jest Auf die Schätze, fertig, los! pierwszą recenzowaną grą tego autora, nie pierwszą jednak recenzowaną w polskim internecie. Redakcja zaprzyjaźnionej z nami Krainy Gier – szczególnie uiek – to niemal mały fanklub Fragi i autorzy kilku recenzji planszówkowych dzieł tego hiszpańskiego autora. Do tekstów tych dotrzecie, podążając za podanymi tutaj linkami. Proszę zwrócić uwagę szczególnie na dwa tytuły: Dschungelschatz to gra, na której koncepcie autor oparł Auf die Schätze, fertig, los!, a Detektyw Kroko to jedna z trzech gier Fragi wydana w Polsce. W edycji Trefla ta niewielka karcianka ma też niewielką cenę.