Chodź na Słówko (recenzja)
Kto lubi grać w Boggle? Ja lubię. To wciąż jedna z lepszym moim zdaniem gier słownych. Dzisiaj jednak nie opowiem o stareńkiej, bo pochodzącej aż z 1972 r. Boggle, tylko o Chodź na słówko, nowości z programu wydawnictwa Tactic Games. Dla mnie inspiracja klasykiem jest w tym tytule wyraźna, ale też do tego na tyle dobrze przepracowana, że rzeczywiście dostajemy coś w tradycji Boggle, a jednak podane już zupełnie inaczej.
Chodź na Słówko to gra dla 2 i większej liczby graczy. Jak najbardziej można ją uznać nawet i za grę imprezową. Górny limit grających nie został określony, choć warto wiedzieć, że po pierwsze: w pudełku są tylko 4 ołówki, więc dla pozostałych trzeba zorganizować dodatkowe, i po drugie: im więcej nas przy stole, tym trudniej o punkty.
Chodź na słówko – jak się w nią gra?
Przed rozgrywką każdy otrzymuje ołówek arkusz z miejscem na słowa, który służy od razu jako arkusz punktacji. Jeśli graczy jest trzech lub więcej, czekają nas cztery rundy. W każdej wpiszemy wtedy na swój arkusz po maksymalnie trzy słowa. Przy dwóch graczach rund gramy trzy, z maksymalnie czterema słowami wpisywanymi w każdej z nich.
W każdej rundzie rzucamy na nowo kostkami. Siedem z nich to kostki z literami. Jedna ma same puste ścianki i funkcjonuje jako litera-joker. Czas rundy odmierza nam 1-minutowa klepsydra.
Możemy wykorzystywać litery z kostek w dowolnej kolejności, ale każdą można użyć w danym słowie tylko raz.
Na arkuszu mamy – patrząc od góry – miejsce na słowa trzyliterowe, czteroliterowe, pięcioliterowe, a nawet na słowo siedmioliterowe, które tu jest niemal jak święty Graal. Punktacja za te długości kształtuje się odpowiednio: “1” – “2” – “3” – “5”.
Gdy piasek w klepsydrze się przesypie, odczytujemy zapisane słowa. Jeśli jakieś powtarza się na arkuszu innego gracza lub było zapisane w poprzednich rundach – musimy sobie przy nim zapisać 0. Punkty wskazane w odczytywanym wersie arkusza dostajemy tylko za słowa unikalne.
Gdy nie udało nam się zapisać w rundzie pełnej dopuszczalnej liczby słów, musimy zapisać “0” przy wybranym przez nas pustym wersie, wyłączając go i te punkty z dalszej gry. Podobnie rzecz się ma, jeśli zapisaliśmy przypadkiem więcej słów niż dozwolone w rundzie. Wtedy dostajemy ewentualne punkty tylko za trzy pierwsze (jak mniemam – licząc od góry arkusza, ale tego akurat instrukcja niestety nie precyzuje jednoznacznie).
Więc jednak jest coś po Boggle…
Jeśli tak jak ja lubicie Boggle, a co najmniej gry słowne (jeśli Boggle jeszcze nie znacie) to jest duża szansa, że Chodź na Słówko także polubicie.
W Boggle – też pod presją czasu – po prostu wyszukiwało się jak najszybciej jak najwięcej jak najdłuższych słów na sąsiadujących ze sobą kostkach z literami. W Chodź na Słówko potrzeba innego podejścia. Już nie tylko ważne jest, żeby mieć jak najbardziej unikalne słowa, ale też jak najlepiej wykorzystać swoje trzy (albo cztery) szanse na punkty w każdej rundzie. To jakby jeszcze bardziej ogranicza, ale z drugiej strony jeszcze bardziej wydobywa na pierwszy plan kreatywność i ją docenia.
Podsumowanie, czyli podpowiedzi
O Chodź na Słówko warto pamiętać, gdy będziecie szukali gry nieskomplikowanej, a umiejącej zaangażować podobnie, jak te znane od lat proste koncepty uniwersalnie podobające się niemal każdemu. Może nawet tak uniwersalnej, że nada się na niezobowiązujący prezent.
Kilka kostek z literami, bloczek z arkuszami do gry, ołówki, krótka instrukcja zawarta na odwrocie wieczka pudełka – tu nic nie przerazi nawet osób nie zafascynowanych szczególnie nowoczesnymi planszówkami. A kiedy sobie zażyczą, żeby z nimi w nią zagrać, to też nie będzie to prośba wcale przykra, bo Chodź na Słówko spokojnie daje jako gra radę.
Dziękuję wydawnictwu Tactic Games Oddział w Polsce
za udostępnienie egzemplarza gry do recenzji
Punktometr Zagramy
Chodź na słówko 7/10
Podstawowe informacje o grze:
Tytuł: Chodź na słówko
Liczba graczy: 2+
Wiek: 8+
Czas gry: ok. 10+ min
Wydawca: Tactic Games
Projektant: Gamestorm Studio
Język: polski
