Knatsch – Das Turnierspiel

„Raz do roku król organizuje wielki turniej. Uczestnicy rywalizują o względy dam dworu i o nadania zamków. Jednak, jak wszystkim wiadomo, życie rycerza nie jest wolne od niebezpieczeństw. Ten, kto pozwoli zadać sobie zbyt dużo ran, nie będzie miał szans na główną nagrodę. Tylko ten, kto walczył najmężniej i najchwalebniej, zwycięża ten turniej.”

– taką krótką charakterystykę umieścił autor gry – Michael Schacht na stronie swojego wydawnictwa Spiele aus Timbuktu, skąd można pobrać pliki z elementami gry do druku. Opis jak najbardziej przystający do tego, co nas czeka i naprawdę warto poświęcić kilka chwil na przygotowanie własnego egzemplarza.

Sama idea gry została przełożona na prostą mechanikę, opartą na karciano-kościanej konstrukcji. Mamy więc 36 kart turnieju (po 12 w trzech kolorach) i 10 kart startowych. Do zabawy potrzebne nam będą po 2 kości dla każdego z graczy.

Karty dzielą się na 4 rodzaje: karty zamków, karty dam dworu, karty ran i karty fiolek (specjalne). 36 kart turniejowych tworzą 3 zestawy kart z koszulkami w kolorach zielonym, czerwonym i niebieskim. Ich zawartość to misch-masch kart rożnego rodzaju.

Karty startowe to dwustronne karty specjalne o nominałach „<<" i "++". Karty zamków i karty dam dworu oznaczone są herbami, tak że mogą tworzyć pary w rożnych kombinacjach. Karty ran występują w 3 rodzajach. Karty specjalne zależności do oznaczenia mają rożne funkcje, o których dla porządku wspomnę później. Na początku gry każdy z graczy bierze 2 kości, 2 karty startowe: jedną z symbolem „<<" i jedną z symbolem "++". Karty turnieju sortuje się wg kolorów koszulek, tasuje i układa w trzech stosach na środku stołu. W dowolny sposób wybiera się rozpoczynającego pierwszą turę. Zasady są następujące: 1. Odkrywa się górną kartę z każdego ze stosów. 2. Gracz rozpoczynający rzuca dwoma kośćmi, tak długo, aż nie spasuje, lub do momentu, gdy wynik rzutu będzie niższy niż wynik rzutu poprzedniego. Kości z wyrzucona liczba oczek gracze pozostawiają przed sobą do końca tury. 3. Teraz wg tych samych reguł rzucają kośćmi następni gracze. 4. Gracze mogą modyfikować wynik swojego rzutu używając kart specjalnych:
„<<" - pozwala przywrócić graczowi poprzedni wynik rzutu kością "++" - zwiększa wynik rzutu gracza o 2 "-" - pomniejsza wynik rzutu przeciwników zagrywającego kartę o 1 "=" - gracz zagrywający przejmuje wynik rzutu poprzedniego gracza. Raz użytą kartę specjalną odkłada się "do pudełka". 5. Gdy wszyscy gracze wykonają swoje rzuty, określa się wg wyników na kościach, kto zajął które miejsce. Wg tej kolejności gracze z miejscem 1 i 2 wybierają sobie po 1 karcie z odkrytych kart stosu. Gracz z ostatnim miejscem bierze pozostałą 3 kartę. Kolejność zwycięstw określa kolejność rzutów w następnej turze. To ważne, bo gdy dwaj gracze uzyskają taki sam wynik w rzucie kością, rozstrzyga się wg kolejności rzutów - w ten sposób nie ma remisów. Ponieważ w każdym stosie jest 12 kart, gra trwa dokładnie 12 tur. Gdy ostatnie karty ze stołu zostaną zebrane, podlicza się punkty: - każda karta damy dworu to 3 punkty - każda karta zamku dworu to 2 punkty
– każda para z pasujących do siebie herbami kart dam dworu i zamków to 3 bonusowe punkty
– każda posiadana karta rany to 1 karny punkt
– każda para takich samych kart ran to 2 punkty na minusie
– każda nie wykorzystana karta fiolki (specjalna) to 1 dodatkowy punkt

Knatsch, mimo, że jest grą opartą na kościach, okazuje się grą przyjemnie strategiczną. Trzeba uważnie ważyć decyzje przy rzutach kośćmi, mądrze wybierać łupy, roztropnie rozporządzać posiadanymi kartami fiolek, bo w końcu trzeba przetrwać 12 tur i zachować siły do (być może rozstrzygającej turniej) walki.

A jednocześnie nie jest Knatsch grą wyczerpującą – czy zagra się 1 czy 5 partii, radość z rozrywki i poczucie lekkości gry pozostaje ta sama. Zdecydowanie polecam.