Speed cups

Napisał Marcin Szrama · Opublikowano 29 czerwca 2014 · Zaktualizowano 29 czerwca 2014

W grze Speed cups gracze starają się ułożyć swoje pięć różnokolorowych kubeczków w odpowiedniej kolejności. To, czy kubeczki mają stać jeden obok drugiego czy jeden na drugim, pokazuje odkryta na początku każdej rundy karta. Na kartach widać wesoło zilustrowane ptaszki siedzące na drucie telefonicznym, samochodziki wjeżdżające serpentyną na górę, unoszące się baloniki, ubrania na wieszaku, ustawione w stosik filiżanki itd. Trzeba tu spostrzegawczości, zwinności i przede wszystkim – refleksu. W tej grze obowiązuje bowiem zasada: Kto pierwszy ten lepszy. Wszyscy porządkują swoje kubeczki jednocześnie, a kto upora się z tym najszybciej – uderza w leżący na środku stołu dzwonek. Jeśli się nie pomylił, zdobywa kartę. Jeśli się pomylił, szansę na nagrodę ma ten, kto uderzył w dzwonek po nim.

Gra kończy się, gdy wyczerpie się talia kart. Zwycięzcą zostaje to dziecko, które zdobyło ich najwięcej.

Autorowi, Izraelczykowi Haimowi Shafirowi, udało się stworzyć grę jeszcze lepszą od swojego poprzedniego hitu z dzwonkiem – Halli Galli. Tam należało obserwować karty odkrywane przez przeciwników i pierwszemu uderzyć w dzwonek, gdy na stole pojawi się pięć takich samych owoców. W nagrodę gracz zbierał wszystkie odkryte stosy. Celem było zdobyć jak najwięcej kart. Pamiętam, że Halli Galli zawsze bardzo się dzieciakom podobało. Speed cups są jeszcze bardziej emocjonujące, jeszcze bardziej wciągające i przede wszystkim o wiele bardziej dynamiczne. W Halli Galli siedziało się w napięciu i obserwowało karty, tu gracze cały czas chwytają, przekładają, ustawiają kubki. Gra wspiera rozwój koordynacji ręka – oko, ćwiczy koncentrację oraz orientację przestrzenną. Bo jakie operacje myślowe musi wykonać dziecko, jeśli odkryta została karta i okazuje się, że obrazek na niej leży do góry nogami? Najpierw musi sobie wyobrazić tę kartę w prawidłowej orientacji i dopiero według tego odtworzyć wymaganą konfigurację kubków.

W szkole, w której uczę, Speed cups od razu stało się hitem. Dzieciaki niemal biją się o miejsce przy stoliku. Przy okazji podpowiem: Gra doskonale sprawdza się jako tytuł, w który można rozegrać z dziećmi szybki turniej na jakiejś szkolnej czy rodzinnej imprezie. Wtedy jednak najlepiej, jeśli dorosły wcieli się w rolę prowadzącego rozgrywkę – osoby odkrywającej karty i sędziującej. Emocje naprawdę sięgają zenitu, a jeśli w grę wchodzą jeszcze nagrody – to wiadomo, lepiej zadbać o dobrą atmosferę zawczasu, niż godzić potem powaśnionych.

Speed cups to w zasadzie tytuł abstrakcyjny, co powoduje, że jest bardzo uniwersalna jeśli chodzi o grupę docelową: to przede wszystkim bardzo dobra gra dla dzieci. Z powodzeniem można zagrać w nią też całą rodziną, bez obawy, że dzieci będą miały gorsze szanse – tam gdzie chodzi o refleks i spostrzegawczość, dzieciaki i tak zwykle bywają lepsze od dorosłych. W starszym gronie, Speed Cups sprawdza się nieźle jako fillerek albo gra na początek wieczoru. Świetnie wprowadza w dobry nastrój.

W Polsce Speed Cups wydana została przez G3 w porozumieniu z licencjodawcą, wydawnictwem Amigo Spiele z Niemiec. To ostatnie zresztą wydrukowało polską edycję w tym samym standardzie, co swoje rodzime wydanie. Dostajemy więc polski produkt w przysłowiowej niemieckiej jakości.

Na koniec powiem jeszcze, że w programie Amigo Spiele pojawiło się już rozszerzenie do tej gry – Speed Cups², zawierające kubki dla dwóch kolejnych graczy i 19 nowych kart, które stawiają nowe wyzwania – tym razem są to zależności przestrzenne typu: przed, obok, za. Nie wiem czy G3 planuje już teraz wprowadzenie na polski rynek także tego tytułu, to pewnie zależy od wyników sprzedażowych podstawki, ale myślę, że nie byłby to wcale głupi pomysł.

Dziękuję wydawnictwu G3
za udostępnienie egzemplarza gry do recenzji

Punktometr Zagramy