Sprytne Bobry (recenzja)

Napisał Marcin Szrama · Opublikowano 21 maja 2021 · Zaktualizowano 3 października 2021

Sprytne Bobry to prościutka, a zadziwiająco wciągająca gra. Niby dla najmłodszych, bo na pudełku widnieje oznaczenie “3+”, ale ja już wiem, że potrafi bawić nawet i dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Poczytajcie o tym, dlaczego. Mam nadzieję, że po lekturze tej recenzji będziecie już wiedzieć, czy to pozycja interesująca także dla Was i waszych pociech.

Kolorowe, trójwymiarowe Sprytne Bobry

Niewątpliwą zaletą Sprytnych Bobrów jest ciekawe, przyciągające oko wykonanie. Gra bezpośrednio odwołuje się do zmysłów, i to nie tylko dlatego, że cała skrzy się wyraźnymi, nasyconymi kolorem ilustracjami.

Oto bowiem przed dziećmi wyrasta las drzew, a one ten las mogą dotknąć. Wokół lasu biegamy ogromnym, drewnianym pionkiem bobra. Na swoim obrzeżu planszy dziecko widzi tamę, którą ma zbudować. Każda tama oznaczona jest symbolem innego owada: mrówki, pszczółki, pasikonika albo biedronki. Te same owady są też ukryte pod podstawkami drzewek, które bóbr będzie w czasie gry ścinał.

Jak się w Sprytne Bobry gra?

W swojej turze dziecko rzuca kostką i przesuwa pionek bobra o odpowiednią liczbę pól. Jeśli trafi na kamień – pech. Jego ruch się na tym kończy; przekazuje kostkę dalej. Gdy natomiast stanie bobrem na polu z jabłkiem, liściem klonu lub liściem brzozy, może podnieść któreś z drzew danego gatunku. Wszyscy sprawdzają wtedy symbol owada ukryty na spodzie. I teraz są oczywiście dwie możliwości. Pierwsza: Dziecko znalazło pod podstawką drzewa rysunek swojego owada i wtedy może to drzewo “ściąć” i dołożyć do własnej tamy. Druga możliwość: Pod drzewkiem był owad innego gracza. Wtedy trzeba odstawić drzewo z powrotem na planszę.

Gracz, który jako pierwszy zbuduje tamę z pni trzech różnych gatunków drzew – wygrywa.

Okiem dziecka

Grałem w Sprytne Bobry zarówno z maluchami z przedszkola jak i z dzieciakami z klas wczesnoszkolnych. Pytałem potem o wrażenia i gra zdobyła sporo pochwał. Sprytne Bobry potrafiły mocno zaangażować. Rzucanie kostką, żeby zobaczyć, gdzie zatrzyma się pionek było wyraźnie emocjonujące. Podobnie jak podglądanie drzewek – nierzadko z koniecznością pamiętania przez kilka tur, pod którymi z nich kryją się nasze owady.

Zdziwiłem się nawet, że to właśnie starsze z tych dzieci zapałały do Sprytnych Bobrów większą miłością. Grały chętnie kilka partii z rzędu. Myślę, że to dlatego, że zasady dla nich już w ogóle nie były ani trochę skomplikowane. Mogły zatem poświęcić się beztroskiej rywalizacji w swoim gronie.

Najmłodsze dzieci potrzebują na początku przygody ze Sprytnymi Bobrami niejakiej asysty dorosłego lub starszego rodzeństwa. To akurat moim zdaniem dobrze, bo w ten sposób wykorzystujemy też integrująco-edukacyjny potencjał gry. Dzieci najlepiej rozwijają się w relacjach, gdy mają przy sobie kogoś, kto jest dla nich ważny i komu mogą zaimponować.

Okiem rodzica

Sprytne Bobry to niby tylko prosta turlanka zmiksowana z ciekawie zaaranżowanym elementem memory, ale jeśli przyjrzymy się bliżej, to w kontekście rozwojowym jest tu sporo więcej.

Będzie więc okazja do rozmowy o życiu i zwyczajów bobrów – to oczywiste. Można jednak spokojnie pociągnąć temat głębiej i zagłębić się wspólnie w tematykę ogólnie pojętego życia lasu. Może nawet wybrać się potem na spacer w poszukiwaniu drzew i owadów poznanych podczas gry.

Maluchy poćwiczą tu także motorykę. To w wieku 3 czy 4, a czasem nawet 5 lat wciąż ważne. Przyjrzyjcie się, jak Wasze pociechy chwytają pionek i drzewka, i jak je stawiają potem na planszy. Tak duży pionek bobra i tak spore figurki drzew nie są tu wcale bez kozery.

Operowanie liczbami w niewielkim zakresie, to nie tylko przeliczanie oczek kostki na pola planszy, ale także zrozumienie, ile ściętych drzewek brakuje mi jeszcze do zwycięstwa i dlaczego inni gracze są bliżej celu niż ja. Do tego pojawiają się elementy wiedzy, którą dzieci zdobywać będą konkretniej dużo później. Bo przecież fakt, że w tamie musi być po jednym drzewku z każdego gatunku, a pole planszy wskazuje, jakie drzewa można podejrzeć, to nic innego jak teoria zbiorów. W ten sposób Sprytne bobry to nie tylko gra ćwicząca pamięć. Dyskretnie skryta w nich matematyka buduje podstawy logicznego myślenia i zręby rozumowania przyczynowo-skutkowego.

Rekomendacje

Sprytne Bobry polecam przede wszystkim dla młodszych dzieci przedszkolnych. Co prawda nie zawsze sugestie wydawnictw są celne, bo też dzieci w różnym tempie się rozwijają, ale w tym przypadku wydawca trafił tym “3+” prawie dokładnie w punkt. Przy pierwszej rozgrywce będziecie musieli jeszcze kilka razy przypominać, co oznacza stanięcie bobrem na kamień, a co na inne pola toru. I pewnie podpowiadać, żeby dziecko zapamiętywało owady pod drzewkami odkrywanymi przez innych. Potem już jednak wszystko idzie gładko i myślę, że gra będzie często trafiała znowu na stół.

Czy Sprytne Bobry sprawdzą się jako gra rodzinna? W jakimś stopniu tak, bo spora losowość wyrównuje nieco szanse dziecka i dorosłego. Ale też nie aż tak bardzo, żeby nie dostrzec, że jednak najlepiej dzieciaki bawią się przy niej w gronie swoich rówieśników. Ta prawidłowość dochodziła do głosu i w obserwowanych przeze mnie grupach dzieci przedszkolnych, jak i wczesnoszkolnych.

pomimo radzi

Z mojej strony na koniec dwie podpowiedzi:

Jeśli dzieciom będzie sprawiało trudność kojarzenie symbolu pola z odpowiednim gatunkiem drzewa, po prostu uproście mu zasady. Niech może wybrać sobie dowolne drzewo z planszy. Zobaczycie, że taka dowolność też rozwija. Nieraz zdarzy się, że dziecko ma już ściętą jabłoń, a i tak sięgnie po… jabłoń. Na własnych błędach uczymy się najszybciej.

I druga rada: Najlepiej, jeśli pakowanie elementów gry do pudełka przejmiecie sami. Inaczej dzieciaki zdemolują sobie elementy gry, próbując je zmieścić w pudełku. Optymalny sposób upakowania jest taki: Na sam dół instrukcja. Potem wszystkie cztery elementy planszy złożone i ułożone w grzeczny stosik dopchnijcie do brzegu pudełka. W pozostałe miejsce wpasujcie kostkę i pionek bobra. Dopiero na tym układajcie drzewka zgodnie z rysunkiem poglądowym umieszczonym na wewnętrznej stronie spodu pudełka.

Dziękuję wydawnictwu Tactic Games Oddział w Polsce
za udostępnienie egzemplarza gry do recenzji