Key West do listy ciekawych pomysłów na wytypowanie pierwszego gracza dołącza swój własny: Wyglądaj, a co najmniej przypominaj Ernesta Hemingwaya. Plansza gry ukazuje archipelag Florida Keys, Na jednej z jego wysp – Key West właśnie, a dokładniej w położonym na jej południowym krańcu mieście Key West, mieszkał autor bardzo znanej u nas noweli „Stary człowiek...
Lubię gry karciane, czy ogólnie gry wykorzystujące karty. Za pomocą kart można czynić istne cuda, organizować przestrzeń gry w zasadzie w dowolny sposób. Karty jako materiał twórczy, baza dla projektanta to nieskończona kopalnia pomysłów i możliwości. Jeśli to „tworzywo” ma jakiekolwiek wady, to najprędzej tę, że wymaga żelaznej dyscypliny w tworzeniu architektury rozgrywki. Im więcej...
Znalazłem wreszcie czas na mojego „półkownika” Marco Polo. Z trzy razy się już zabierałem za niego, ale zawsze coś. A na takie gry trzeba mieć spokój, chwilę i nastrój, bo eurogra celebrowana w ścisku innych zajęć, to jednak już nie to samo. Dobra gra – jak dobre wino – musi złapać nieco powietrza. Dlatego ja...
Napisał Marcin Szrama · Published 4 stycznia 2021 · Last modified 5 stycznia 2021
Paolo Mori to projektant z Włoch. Chciałem coś mądrego napisać o nim i jego stylu projektowania, ale sobie pomyślałem: Jak pisać mądrze, jak się czujesz głupi w tym temacie. Chociaż, w sumie, coś tam od Paolo Mori już niby grałem. Jego Vasco da Gamę recenzowałem. To były jeszcze te czasy, gdy zachwycałem się grami na...
Niektórzy zapewne pamiętają ten fenomen. Targi Spiel 2010 stały grami o winie czy jego produkcji. Vinhos, Grand Cru, King’s Vineyard i Toscana. Vinhos nawet potem było dostępne na polskim rynku dzięki wydawnictwu Hobbity. Przyuważyłem tę modę, bo wtedy jakoś się bardziej fascynowałem nowościami na targach niż dziś, ale nigdy jakoś się specjalnie do niej nie...
At the Gates of Loyang, wydane w Polsce przez Fullcap Games jako po prostu Loyang, to ta sławna poprzedniczka Agricoli, wydana dopiero po swojej sławniejszej, młodszej siostrze. Leżała u mnie na półce z etykietką „do nadrobienia” – bo przecież wstyd nie znać. Historia i takie tam. No i nadrobiłem. Rzut okiem na grę W...
Niestety nie grałem w planszówkową wersję Szczęść Boże, czy jak tytułuje się oryginał – Glück auf. Dlatego od razu uprzedzam. Nie będę się silił na porównania. Po prostu jak zwykle podzielę się pierwszym wrażeniem. O czym jest Szczęść Boże, wiadomo od pierwszego spojrzenia na pudełko. A może właśnie nie wiadomo. Bo jeśli się komuś wydaje,...
Michael Rieneck ma szczególny talent, a może po prostu skłonność, do tworzenia gier nawiązujących do literatury i filmu. Podobała mi się jego planszówkowa odsłona Ojca chrzestnego, chętnie zagrałbym jeszcze i w Draculę i w Witch of Salem. Słup ognia to trzecia część planszowego przeniesienia literatury Kenna Folletta. W Filary Ziemi bardzo dawno temu grałem i...
Treści na tym blogu powstają w wolnym czasie, często po nocach. Jeśli cenisz sobie to, co tu robię - możesz mnie wzmocnić kubkiem dobrej kawy.
Więcej:
Ta strona korzysta z plików cookie, aby poprawić wrażenia podczas poruszania się po witrynie. Spośród nich pliki cookie, które są sklasyfikowane jako niezbędne, są przechowywane w przeglądarce, ponieważ są niezbędne do działania podstawowych funkcji witryny. Używamy również plików cookie stron trzecich, które pomagają nam analizować i rozumieć, w jaki sposób korzystasz z tej witryny. Te pliki cookie będą przechowywane w Twojej przeglądarce tylko za Twoją zgodą. Masz również możliwość rezygnacji z tych plików cookie. Jednak rezygnacja z niektórych z tych plików cookie może wpłynąć na wygodę przeglądania.